Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Κάποτε στη Μήλο....



Ήταν Δεκέμβρης του '44. Πολύ βαρύ το κλίμα και ασήκωτο στην πατρίδα μας την Ελλάδα. Δεν πρόλαβαν να χαρούν την απελευθέρωσή τους από τους κατακτητές Ναζί οι Έλληνες και ήλθε η διχόνοια με όλη της τη "χάρη". 




Συσκέψεις επί συσκέψεων, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, απεργίες, όλοι είχαν σε κάτι να κατηγορήσουν όλους, όπως ...κακή ώρα γίνεται και σήμερα. Το άσχημο ήταν ότι υπήρχαν ένοπλα τμήματα  σε όλη τη χώρα, αντάρτες που ανήκαν ο καθένας στη δική του παράταξη, στον ΕΛΑΣ, στον ΕΔΕΣ και οπουδήποτε αλλού.




Ιδιαίτερα στην Αθήνα μαζεύτηκαν αρκετοί και οι αρχηγοί τους διεκδικούσαν ό,τι αυτοί πίστευαν σωστό για την παράταξή  τους. Η αδύναμη και άτολμη κυβέρνηση κατέρρευσε και ήλθαν οι σύμμαχοι να μας  ...βάλουν σε τάξη, ..όπως κακή ώρα και σήμερα. Μέχρι και ο Τσόρτσιλ ήλθε για να μας ...νουθετήσει. 

"Το μήλο της έριδος" ήταν η αποστρατικοποίηση ή όχι όλων των αντιστασιακών ενόπλων τμημάτων καθώς και των τακτικών σχηματισμών και μονάδων που είχε η χώρα μας τότε για δημιουργία από μηδενική βάση, εθνικού στρατού. Οι τελευταίοι ήταν η 3η Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, που ακόμη πολεμούσε τους Γερμανούς. Χαρακτηρίσθηκαν και "δοσίλογοι" από κάποιους μάλιστα. Δεν θα επεκταθώ στο ποιός έφταιγε και γιατί έφταιγε. 

Για μένα που ζω σήμερα, όλοι έφταιγαν, άλλος λίγο και άλλος πολύ, γιατί έσπρωξαν την πατρίδα μου στον γκρεμό, επιδιώκοντας την εξουσία. Ήταν ανάξιοι να διεκδικήσουν, ανάμεσα στους άλλους νικητές του πολέμου, αυτό που έπρεπε. Μας χαντάκωσαν και αυτό το χαντάκωμα το πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Άρχισαν ένα εμφύλιο σπαραγμό και μας έσυραν τότε σε κηδεμονία ξένων, όπως ...κακή ώρα και σήμερα. Αλλά δεν θα αναλύσω αυτά τα γεγονότα εδώ. Υπάρχουν πολλά γραπτά κείμενα και από τις δύο πλευρές ,που όταν κάποιος τα διαβάσει θα βγάλει την δική του άποψη, για τα Δεκεμβριανά .

Σ'  αυτό που  δεν συμφωνώ, είναι οποιαδήποτε κατηγορία για τον Ιερό Λόχο, αλλά και για την Ορεινή Ταξιαρχία. Ειδικά για τον πρώτο, θα σας περιγράψω τι έκανε, το ίδιο διάστημα που οι άλλοι σκότωναν ο αδελφός τον αδελφό, ο Έλληνας τον Έλληνα, κυριαρχημένοι από το πολιτικό μίσος και υποταγμένοι στη δολερή διχόνοια. 




Ο Ιερός Λόχος, σε επίπεδο Συντάγματος πλέον, είχε αναπτύξει δυνάμεις του στο Αιγαίο και πολεμούσε τις γερμανικές φρουρές που με πείσμα κρατούσαν ακόμη  νησιά. Ένα απ' αυτά ήταν η Μήλος. Η γερμανική φρουρά που αποτελούταν από τον 4ο Λόχο  του 1011 Τάγματος πεζικού φρούρησης με 142 άνδρες,(4./ Festungs-Infanterie-Bataillon 1011) και από μία ενισχυμένη ναυτική Πυροβολαρχία επιφανείας-επιφανείας(1 improved Marine-Artillerie Batterie), με 225 άνδρες,  και μία αντιαεροπορική Πυροβολαρχία με 200 άνδρες, εξακολουθούσε να κατέχει το νησί, με αμυντική εγκατάσταση αντίστοιχα, στην περιοχή Καμινίων(σημερινό Σαρακίνικο), στον Τράχηλο, και στους Κόρφους(σημερινά Κάναβα), το ύψωμα πάνω από το Φυροπόταμο, που δεσπόζει στο βόρειο  ακρωτήρι του νησιού, τις Καμπάνες. Η διοίκηση και το επιτελείο, βρισκόταν στις Πλάκες-Κάστρο.




Πατήστε εδώ για μεγέθυνση

Από τα μέσα Νοεμβρίου 1944, ενώ οι Γερμανοί κατείχαν ακόμη την Μήλο, την Κρήτη και τη Δωδεκάνησο, είχε σταλεί η Β' Μοίρα του Ιερού Λόχου στη Σύρο, και ανέπτυξε τμήματά της στις Κυκλάδες, με σκοπό την διατήρηση της ασφάλειας στα νησιά που δεν υπήρχαν Γερμανοί αλλά υπήρχαν αντάρτες, κυρίως του ΕΛΑΣ, με πλήρη αντίθεση  στην υπάρχουσα και αδύναμη  κυβέρνηση και οπωσδήποτε την περίσφιγξη και την εξουδετέρωση των γερμανικών δυνάμεων  της Μήλου.

Η Β' Μοίρα, μετά από αναγνωρίσεις και εντοπισμό εχθρικών δραστηριοτήτων,  εξέδωσε διαταγή για εκτέλεση καταδρομικών ενεργειών στη Μήλο και εξουδετέρωση του αντιπάλου.Το βράδυ της 4/5 Δεκεμβρίου του '44 και ενώ ο εμφύλιος σπαραγμός ξεκινούσε στην Αθήνα, μία περίπολος 12 Ιερολοχιτών, με επικεφαλής τον Υπλγο Δ. Λιακάκο, αποβιβαζόταν  μυστικά στον Όρμο Βαρύτινας και εγκατέστησε ενέδρα στο δρομολόγιο Απολλωνία-Αγριλιά, που σύμφωνα με πληροφορίες που είχαν συλλεχθεί προηγουμένως, ήταν δρομολόγιο γερμανικής εποχούμενης περιπόλου.




Προς το απόγευμα της 5 Δεκεμβρίου, φάνηκε ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο να έρχεται από Απολλωνία. Η ενέδρα ενεργοποιήθηκε και από τα πυρά της περιπόλου, σκοτώθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες μεταξύ των οποίων ήταν και ο Γερμανός διοικητής της φρουράς του νησιού, πλωτάρχης Κόβεν. Το αυτοκίνητο ανατινάχθηκε με εκρηκτικά και η περίπολος αποχώρησε με τα πλωτά της προς την Κίμωλο. Ο διοικητής της Μοίρας, για να προλάβει αντίποινα των Γερμανών σε βάρος των κατοίκων, έστειλε έγγραφο στον Γερμανό αξιωματικό που ανέλαβε την διοίκηση, με το οποίο του γνωστοποιούσε ότι η προσβολή έγινε από συμμαχικές δυνάμεις και όχι από αντάρτες κατοίκους. Οι Γερμανοί τώρα πήραν περισσότερα μέτρα ασφαλείας.


Ιερολοχίτες


Το βράδυ της 9/10 Δεκεμβρίου, περίπολος 5 ανδρών με επικεφαλής τον Βρετανό Τχη Σοτ, αποβιβάσθηκε στη Μήλο, με σκοπό την ναρκοθέτηση του δρομολογίου Αδάμαντας-Κόρφους-Αλυκή και δολιοφθορά των τηλεφωνικών γραμμών.Το βράδυ της 10 Δεκεμβρίου και ενώ η επιχείρηση ήταν σε εξέλιξη σε επιλεγμένο σημείο με τοποθέτηση εκρηκτικών, μία γερμανική περίπολος  20 ατόμων, πλησίασε στην περιοχή. Οι Ιερολοχίτες κρύφτηκαν! Οι Γερμανοί χωρίς ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας, άρχισαν να συζητούν, ενώ είχαν σταματήσει την κίνησή τους, 50 μέτρα πιο πέρα. Λίγο αργότερα, φάνηκε ένα αυτοκίνητο να έρχεται από την κατεύθυνση του Αδάμαντα. Σταμάτησε μπροστά στους Γερμανούς, οι οποίοι ανέβηκαν στην "καρότσα".

Ο οδηγός πήγε να ξεκινήσει, αλλά φάνηκε ότι η μηχανή είχε βλάβη. Οι Γερμανοί χωρίς ίχνος προφύλαξης γέλαγαν και άρχισαν τα πειράγματα μεταξύ τους. Αυτή ήταν η ευκαιρία! Οι Ιερολοχίτες, με την κάλυψη του σκότους έρποντας πλησίασαν το αμάξι, τοποθέτησαν 2 εκρηκτικές βομβίδες με μηχανισμό 10λεπτης επιβράδυνσης και απομακρύνθηκαν. Δεν άργησε να ακουστεί η ισχυρή έκρηξη με κραυγές πόνου, σύγχυσης και πανικού. Η εχθρική περίπολος είχε χτυπηθεί για τα καλά! Οι Ιερολοχίτες, το ίδιο βράδυ αποχώρησαν για Κίμωλο. Οι Γερμανοί είχαν "σκυλιάσει". Μάζεψαν ομήρους από τους κατοίκους.

Το βράδυ της 22 Δεκεμβρίου μία ακόμη 12μελής περίπολος του Ιερού Λόχου προσγειαλώθηκε μυστικά στον όρμο Κολυμπισιώνα της Μήλου. Αυτή τη φορά  η αποστολή ήταν εγκατάσταση ενέδρας σε δρομολόγιο νότια του νησιού, μεταξύ Θειωρυχείων και Παλαιοχωρίου. Αυτό έγινε το μεσημέρι της 23 Δεκεμβρίου, γιατί τέτοιες ώρες έβγαιναν περιπολία οι Γερμανοί. Την προηγούμενη ημέρα, 22 Δεκεμβρίου, αν και έστησαν ενέδρα, οι Γερμανοί δεν έκαναν το δρομολόγιο όπως κάθε φορά και έτσι η ενέδρα ξαναστήθηκε πάλι.

Μόλις φάνηκαν οι Γερμανοί γύρω στις 2 το μεσημέρι, ο Έλληνας περιπολάρχης, Υπίλαρχος Πανουργιάς, θέλοντας προφανώς ν' αποφύγει την άσκοπη αιματοχυσία, αποκαλύφθηκε στους Γερμανούς και μιλώντας Αγγλικά, ζήτησε την παράδοσή τους. Οι Γερμανοί όμως δεν είχαν διάθεση να παραδοθούν και άμεσα πυροβόλησαν και τραυμάτισαν σοβαρά τον Υπίλαρχο. Η ενέδρα ενεργοποιήθηκε, σκότωσαν τον Γερμανό περιπολάρχη, τραυμάτισαν άλλους και αιχμαλώτισαν όσους απέμειναν. Στην συνέχεια οι Ιερολοχίτες πήραν τους αιχμαλώτους και τον τραυματισμένο αξιωματικό και αποχώρησαν με τα πλοιάριά τους προς Κίμωλο.

Οι Γερμανοί έπιασαν 100 ομήρους, ξεκίνησαν στις 24 Δεκεμβρίου με ισχυρή δύναμη έρευνα σε όλο το νησί για την εύρεση τυχόν κομάντος. Οι όμηροι κρατήθηκαν 3 ημέρες γυμνοί και νηστικοί, ενώ οι Γερμανοί απειλούσαν ότι για κάθε ένα Γερμανό νεκρό, θα εκτελούσαν 10 ομήρους.

Αυτά έγιναν κάποτε στη Μήλο, τα "μαύρα" Χριστούγεννα του '44. Άλλοι σφάζονταν από "αδελφικά" χέρια και άλλοι πολεμούσαν τον κατακτητή και έδιναν τη ζωή τους για μιά ελεύθερη πατρίδα. Όσο για το νησί, τελικά έγιναν πολλές προσπάθειες αλλά η γερμανική φρουρά άντεξε μέχρι τον Μάϊο του '45 οπότε και παραδόθηκε. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία! Ας την αφήσουμε για άλλη φορά.


Ανιχνευτής

Πηγή: " Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή 1941-1945 Εκδόσεις ΓΕΣ/ΔΙΣ
             ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
             Derkeiler.com
             Wikipedia










1 σχόλιο :

Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.